Cześć promieniująca składa się z części pionowej i poziomej, którą stanowi jeden przewód (o możliwie jak największym przekroju) o długości 165-175 stóp (SSB-CW) czyli dla CW=53,2 metra. Antenę rozwija się tak, aby część pionowa miała jak największą wysokość - założyliśmy, że  uda nam się rozwinąć antenę na wysokość 10 metrów. Dlatego na przygotowanym przewodzie o długości 53,2 metra odmierzyliśmy 10 metrów i założyliśmy izolator. Później podciągnęliśmy antenę do góry - część pozioma anteny (43,2 metra) rozwinięta jest w kierunku północnym. Okazało się, że niestety wysokość rozwinięcia anteny wyniosła ok. 8 metrów - dlatego część pionowa schodzi lekkim łukiem w dół (część pionową po zakończonej pracy podciągamy na sznurku do okna).
Antena Inverted L jest jakby zagiętą anteną GP a do jej poprawnej pracy konieczny jest system przeciwwag (tzw. radialsów).
 

Przeciwwagi - 8 sztuk  po 41 metrów (w sumie 328 m), dlaczego 8 sztuk, bo tylko tyle mieliśmy przewodu - tutaj jest zasada - "im więcej tym lepiej". ON4UN w tej edycji CQ-WW-160M  pracował na:
"TX ant: full size 1/4 wave vert with 200 radials"
Nasze przeciwwagi zostały wcześniej odmierzone i nawinięte na szpulę po przewodzie do której dorobiliśmy korbkę a wykorzystując stare krzesło uzyskaliśmy "maszynkę do rozwijania i zwijania przeciwwag". Tuż przed zawodami cześć przeciwwag (4) rozwinęliśmy w dzień, a część (pozostałe 4) w nocy - co ze względu na mróz, śnieg, ciemności i plątanie się przewodów sprawiło nam wiele kłopotu i zabrało sporo czasu. Przeciwwagi rozwijaliśmy we wszystkich kierunkach, a jak przeszkadzał płot czy budynek to rozkładaliśmy je wzdłuż płotu czy budynku - często "po łuku" - niekoniecznie w linii prostej. Zajęło nam to wiele czasu. W Radioklubie "Prazin" wg. opisu 9A4QV (plik pdf)  przy budowie Inverted L w ogóle nie zastosowano systemu przeciwwag a jako "ziemię" zastosowano pręt wbity w ziemię.

Kondensator i strojenie anteny - kondensator to duży gabarytowo powietrzny kondensator zmienny  - 500-800 pF - zamocowany w obudowie plastikowej z wiadra po farbie. W obudowie znajdują się także dwa gniazda UC1 - jedno do podłączenia części promieniującej a drugie do fidera antenowego. Pokrętło do zmieniania pojemności obracania ośką kondensatora znajduje się tuż pod dnem wiadra. Po zainstalowaniu anteny podłączyliśmy w miejsce fidera przyrząd MFJ-259, który ustawiliśmy na 1,83 MHz i kręcąc pokrętłem kondensatora "złapaliśmy" najniższy SWR, który w naszym przypadku wyniósł 1.2.

W czasie rozwijania przeciwwag warstwa śniegu miała grubość 5 cm, później obfity śnieg przykrył przeciwwagi na głębokość około 25-30 cm - ale ten fakt nie wpłynął na SWR anteny.

Skuteczność Inverted L (IL)
W Klubie SP5PSL posiadamy pełnowymiarową deltę na 1,8 MHz, dipol na 1,8 MHz wg. UA3DJG - który jest rozbudowaną anteną W3DZZ o pasmo 1,8 MHz zobacz szczegóły konstrukcji i ww. Inverted L - dlatego była możliwość wykonania testów porównawczych. Praktyczne testy anteny nastąpiły z chwilą rozpoczęcia CQ-WW-160M czyli o 1-szej w nocy naszego czasu w sobotę 27 stycznia 2007. Okazało się, że IL bardzo dobrze sprawuje się zarówno dla QSO na bliskie odległości (Europa) jak i na dalekie (DX). Z literatury przedmiotu wynika, że IL ma charakterystykę promieniowania dookolną i to potwierdziło się w praktyce. Na IL można było pracować i dowoływać się tak do Europy jak i do DX-ów. Występowały przypadki kiedy na dipolu czy na delcie nie było słychać np. Włochów a przełączając się na IL było słychać i z powodzeniem realizowano QSO. W sumie stacja testująca SN5J (SP5JXK) przeprowadziła w czasie testów-zawodów 526 QSO z 60 krajami DXCC i 10-cioma strefami WAZ - a tylko kilka QSO było robionych na dipolu i na delcie - prawie wszystkie QSO's zrobiono na IL.
Zobacz listę krajów jakie udało się zrobić na IL - a są to QSO na robione na FT-101-ZD.

W Internecie ukazał się opis anteny "Double-L for 160/80" autorstwa K2KQ.