Historia Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w  Zegrzu

Uwaga zamieszczone poniżej  treści pochodzą z witryny Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Zegrzu.

CENTRUM SZKOLENIA ŁĄCZNOŚCI I INFORMATYKI jest jedynym ośrodkiem w kraju, kształcącym od 1919 roku  kadry wojsk łączności dla potrzeb Wojska Polskiego. Dziedziczy chlubne tradycje wszystkich szkół i ośrodków szkolenia wojsk łączności, funkcjonujących od pierwszych lat istnienia II Rzeczypospolitej.

Początki, wiążą się z narodzinami II Rzeczypospolitej i odbudową Wojska Polskiego po 123 latach zaborów.
W niecały rok po odzyskaniu niepodległości, 13 września 1919 roku sformowano w ZEGRZU k. WARSZAWY Obóz Wyszkolenia Oficerów Wojsk Łączności. W jego skład wchodziły: Szkoła Oficerska Wojsk Łączności, Szkoła Podchorążych Wojsk Łączności oraz Kurs Aplikacyjny. 31 maja 1921 roku zmieniono nazwę na Obóz Wyszkolenia Wojsk Łączności, a 10 kwietnia 1923 roku, na Obóz Szkolny Wojsk Łączności, który istniał do 1929 roku.
Z dniem 15 sierpnia 1929 roku, Obóz Szkolny Wojsk Łączności w ZEGRZU został przekształcony w Centrum Wyszkolenia Łączności. Zmiany nazw wiązały się ze zmianami zadań edukacyjnych.
W Centrum Wyszkolenia Łączności kształcono oficerów służby stałej na kursach doskonalenia, oficerów rezerwy, podoficerów służby stałej i nadterminowych oraz podchorążych rezerwy, którzy w latach trzydziestych stanowili najliczniejszą grupę osobową. Kandydatów na oficerów służby stałej dla potrzeb wojsk łączności w latach 1924-1935 kształcono w Szkole Podchorążych Inżynierii w WARSZAWIE. W roku 1935 kształcenie kandydatów na oficerów służby stałej przejęło ponownie CWŁ w ZEGRZU i prowadziło je nieprzerwanie do września 1939 roku.

W latach 1927-1936 prowadzono w CWŁ szkolenie telegrafistek Hughes'a zwanych popularnie "juzistkami". Odbyło się dziesięć kursów, które ukończyło około 300 kobiet.

Absolwenci CWŁ w ZEGRZU stanowili kadrę dowódczą jednostek i pododdziałów łączności w wojnie obronnej 1939 roku, a następnie w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i w Armii Krajowej.

Po kampanii wrześniowej, już 8 grudnia 1939 roku zostało utworzone Centrum Wyszkolenia Łączności w WERSALU, które po klęsce Francji w 1940 roku przeniesiono do Szkocji. Tam funkcjonowało ono najpierw w CRAWFORD, potem w ALYTH następnie  DUNDEE i ST. ANDREWS, AUCHTERMACHTY, a od września 1944 roku w KINROSS-PERTHSIRE.

Kształcenie kadr łączności Wojska Polskiego prowadzono podczas wojny także na terenie ZSRR, w Iraku i w Egipcie. W marcu 1942 roku została utworzona Szkoła Podchorążych Wojsk Łączności w Armii Polskiej, dowodzonej przez gen. Władysława Andersa. Szkołę tę zorganizowano przy 1 pułku łączności w miejscowości POGRAN-ORŁOWSKAJA w Uzbekistanie. W sierpniu 1942 roku ewakuowano ją do Iranu, miesiąc później do QUZIL RIBAT w Iraku, a w końcu wojny do miejscowości MATERA we Włoszech.
Absolwentów kierowano do służby w oddziałach 2 Korpusu Polskiego. Zyskali sobie sławę i uznanie na szlaku bojowym Korpusu, w bitwie pod Monte Cassino oraz całej kampanii na Półwyspie Apenińskim.

Oficerów łączności na potrzeby 1 Korpusu Polskiego, a następnie I Armii Polskiej w ZSRR dowodzonej przez gen. J. Berlinga, przygotowywano w 1943 roku w Szkole Oficerskiej Armii Radzieckiej w MUROMIU,  a potem od marca do grudnia 1944 roku w Centralnej Szkole Podchorążych w RIAZANIU.

Jesienią 1944 roku została zorganizowana Oficerska Szkoła Łączności w wyzwolonym ZAMOŚCIU. Głównym jej celem było przygotowanie kadr dowódczych dla burzliwie rozwijających się wojsk łączności.
Oficerska Szkoła Łączności, została przeniesiona w październiku 1945 roku z ZAMOŚCIA do SIERADZA.
6 czerwca 1950 roku, na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej rozformowano Oficerską Szkołę Łączności i w jej miejsce utworzono dwie szkoły: Oficerską Szkołę Łączności Przewodowej w SIERADZU i Oficerską Szkołę Łączności Radiowej w ZEGRZU.
22 listopada 1955 roku, wyżej wymienione dwie szkoły zostały połączone w jedną Oficerską Szkołę Łączności z siedzibą w ZEGRZU.
20 maja 1967 roku, szkoła uzyskała status wyższej uczelni zawodowej I stopnia. Nadano jej wówczas nazwę Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności. WSOWŁ została rozformowana 30 września 1997 roku.

Historia szkolenia kadr wojsk łączności, jest związana także z Legnicą. W dniu 5 września 1966 roku powołano Podoficerską Szkołę Zawodową Wojsk Łączności. Dwuletni wysiłek nad rozbudową bazy i wdrożeniem rozwiązań organizacyjnych, zaowocował nadaniem sztandaru ufundowanego przez społeczeństwo LEGNICY w dniu 10 lutego 1968 roku i przeniesieniem Szkoły Chorążych z ZEGRZA. Szkoła zmieniła nazwę na 14 Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności.
1 października 1976 roku, 14 Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności został przeformowany na Centralny Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności.

1 września 1994 roku, nastąpiła kolejna zmiana organizacyjna. Nazwę Szkoły zmieniono na Centrum Szkolenia Łączności. W 1997 roku rozformowano CSŁ.

22 września 1997 roku powołano w ZEGRZU Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki na bazie rozformowanych Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności i Centrum Szkolenia Łączności.

Dzień 13 września jest ŚWIĘTEM CSŁII na pamiątkę powstania Obozu Wyszkolenia Oficerów Wojsk Łączności w 1919 roku.